拂霓裳

拂霓裳原文：

兵戈起路程，人不惯经，早寻个旅邸休待等，怎容你行客寓邮亭也。心下贪行路，望南京，不觉得暮云平，远涉涉地不知处人又生。
战争似乎已经迫在眉睫，却忽然出现了转机。项伯为报私恩夜访张良，劝他逃走，而张良反以"为韩王送沛公"为借口，将消息通知了刘邦。刘邦于是拉拢项伯，以谎言为自己辩护。项伯同意调停，并嘱咐刘邦&quo(...)
破陆续歇两肘疲童洒扫，烟刺答漏双肩老妪供厨。主人自得其中趣。
泛雪艇，摇冰枻。溪馆静，村扉闭。须祁寒彻骨，清香透鼻。孤竹赤松真我友，姚黄魏紫非吾契。笑方壶、日日绕南枝，犹多事。||
这首《定风波》表现的是被情人抛弃者的一腔闺怨。词从春来写起：“自春来，惨绿愁红，芳心是事可可。”自从春天回来之后，他却一直杳无音讯。因此，桃红柳绿，尽变为伤心触目之色，即“惨绿愁红”；一颗芳心，整日价竟无处可以安放。尽管窗外已是红日高照、韶景如画，可她却只管懒压绣被、不思起床。“日上花梢，莺穿柳带”之美景反衬出“犹压香衾卧”的惨愁。长久以来不事打扮、不加保养，相思的苦恼，已弄得她形容憔悴，“暖酥”皮肤为之消损，“腻云”头发为之蓬松，可她却丝毫不想稍作梳理，只是愤愤然地喃喃自语：“无可奈何！恨薄情郎一去，音书无个。”接下来，词人让这位抒情女主人公站出来直抒胸臆：早知这样，真应该当初就把他留身旁。我俩那间书房兼闺房的一室之中，他自铺纸写字、念他的功课，我则手拈着针线，闲来陪他说话，这种乐趣该有多浓、多美，那就不会象现这样，一天天地把青春年少的光阴白白地虚度！词的上阕重以景衬情，描写人物的外表现。下阕则深入到理想情趣。写内心的悔恨和对美好生活的向往。头三句，点明“悔”字，反映出这位少妇的悔恨之情。继之，又用“锁”字与此相衬，烘托出感情的真挚、热烈与性格的泼辣。中六(...)
青山隔送行，疏林不做美，淡烟暮蔼相遮蔽。夕阳古道无人语，禾黍秋风听马嘶。我为甚么懒上车儿内，来时甚(...)
青山隔送行，疏林不做美，淡烟暮蔼相遮蔽。夕阳古道无人语，禾黍秋风听马嘶。我为甚么懒上车儿内，来时甚(...)
青山隔送行，疏林不做美，淡烟暮蔼相遮蔽。夕阳古道无人语，禾黍秋风听马嘶。我为甚么懒上车儿内，来时甚(...)
青山隔送行，疏林不做美，淡烟暮蔼相遮蔽。夕阳古道无人语，禾黍秋风听马嘶。我为甚么懒上车儿内，来时甚(...)
（8）累(...)

拂霓裳拼音解读：

bīng gē qǐ lù chéng ，rén bú guàn jīng ，zǎo xún gè lǚ dǐ xiū dài děng ，zěn róng nǐ háng kè yù yóu tíng yě 。xīn xià tān háng lù ，wàng nán jīng ，bú jiào dé mù yún píng ，yuǎn shè shè dì bú zhī chù rén yòu shēng 。
zhàn zhēng sì hū yǐ jīng pò zài méi jié ，què hū rán chū xiàn le zhuǎn jī 。xiàng bó wéi bào sī ēn yè fǎng zhāng liáng ，quàn tā táo zǒu ，ér zhāng liáng fǎn yǐ "wéi hán wáng sòng pèi gōng "wéi jiè kǒu ，jiāng xiāo xī tōng zhī le liú bāng 。liú bāng yú shì lā lǒng xiàng bó ，yǐ huǎng yán wéi zì jǐ biàn hù 。xiàng bó tóng yì diào tíng ，bìng zhǔ fù liú bāng &quo(...)
pò lù xù xiē liǎng zhǒu pí tóng sǎ sǎo ，yān cì dá lòu shuāng jiān lǎo yù gòng chú 。zhǔ rén zì dé qí zhōng qù 。
fàn xuě tǐng ，yáo bīng yì 。xī guǎn jìng ，cūn fēi bì 。xū qí hán chè gǔ ，qīng xiāng tòu bí 。gū zhú chì sōng zhēn wǒ yǒu ，yáo huáng wèi zǐ fēi wú qì 。xiào fāng hú 、rì rì rào nán zhī ，yóu duō shì 。||
zhè shǒu 《dìng fēng bō 》biǎo xiàn de shì bèi qíng rén pāo qì zhě de yī qiāng guī yuàn 。cí cóng chūn lái xiě qǐ ：“zì chūn lái ，cǎn lǜ chóu hóng ，fāng xīn shì shì kě kě 。”zì cóng chūn tiān huí lái zhī hòu ，tā què yī zhí yǎo wú yīn xùn 。yīn cǐ ，táo hóng liǔ lǜ ，jìn biàn wéi shāng xīn chù mù zhī sè ，jí “cǎn lǜ chóu hóng ”；yī kē fāng xīn ，zhěng rì jià jìng wú chù kě yǐ ān fàng 。jìn guǎn chuāng wài yǐ shì hóng rì gāo zhào 、sháo jǐng rú huà ，kě tā què zhī guǎn lǎn yā xiù bèi 、bú sī qǐ chuáng 。“rì shàng huā shāo ，yīng chuān liǔ dài ”zhī měi jǐng fǎn chèn chū “yóu yā xiāng qīn wò ”de cǎn chóu 。zhǎng jiǔ yǐ lái bú shì dǎ bàn 、bú jiā bǎo yǎng ，xiàng sī de kǔ nǎo ，yǐ nòng dé tā xíng róng qiáo cuì ，“nuǎn sū ”pí fū wéi zhī xiāo sǔn ，“nì yún ”tóu fā wéi zhī péng sōng ，kě tā què sī háo bú xiǎng shāo zuò shū lǐ ，zhī shì fèn fèn rán dì nán nán zì yǔ ：“wú kě nài hé ！hèn báo qíng láng yī qù ，yīn shū wú gè 。”jiē xià lái ，cí rén ràng zhè wèi shū qíng nǚ zhǔ rén gōng zhàn chū lái zhí shū xiōng yì ：zǎo zhī zhè yàng ，zhēn yīng gāi dāng chū jiù bǎ tā liú shēn páng 。wǒ liǎng nà jiān shū fáng jiān guī fáng de yī shì zhī zhōng ，tā zì pù zhǐ xiě zì 、niàn tā de gōng kè ，wǒ zé shǒu niān zhe zhēn xiàn ，xián lái péi tā shuō huà ，zhè zhǒng lè qù gāi yǒu duō nóng 、duō měi ，nà jiù bú huì xiàng xiàn zhè yàng ，yī tiān tiān dì bǎ qīng chūn nián shǎo de guāng yīn bái bái dì xū dù ！cí de shàng què zhòng yǐ jǐng chèn qíng ，miáo xiě rén wù de wài biǎo xiàn 。xià què zé shēn rù dào lǐ xiǎng qíng qù 。xiě nèi xīn de huǐ hèn hé duì měi hǎo shēng huó de xiàng wǎng 。tóu sān jù ，diǎn míng “huǐ ”zì ，fǎn yìng chū zhè wèi shǎo fù de huǐ hèn zhī qíng 。jì zhī ，yòu yòng “suǒ ”zì yǔ cǐ xiàng chèn ，hōng tuō chū gǎn qíng de zhēn zhì 、rè liè yǔ xìng gé de pō là 。zhōng liù (...)
qīng shān gé sòng háng ，shū lín bú zuò měi ，dàn yān mù ǎi xiàng zhē bì 。xī yáng gǔ dào wú rén yǔ ，hé shǔ qiū fēng tīng mǎ sī 。wǒ wéi shèn me lǎn shàng chē ér nèi ，lái shí shèn (...)
qīng shān gé sòng háng ，shū lín bú zuò měi ，dàn yān mù ǎi xiàng zhē bì 。xī yáng gǔ dào wú rén yǔ ，hé shǔ qiū fēng tīng mǎ sī 。wǒ wéi shèn me lǎn shàng chē ér nèi ，lái shí shèn (...)
qīng shān gé sòng háng ，shū lín bú zuò měi ，dàn yān mù ǎi xiàng zhē bì 。xī yáng gǔ dào wú rén yǔ ，hé shǔ qiū fēng tīng mǎ sī 。wǒ wéi shèn me lǎn shàng chē ér nèi ，lái shí shèn (...)
qīng shān gé sòng háng ，shū lín bú zuò měi ，dàn yān mù ǎi xiàng zhē bì 。xī yáng gǔ dào wú rén yǔ ，hé shǔ qiū fēng tīng mǎ sī 。wǒ wéi shèn me lǎn shàng chē ér nèi ，lái shí shèn (...)
（8）lèi (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

（8）累(...)
污莱指洼下荒芜之地。蜗庐指像蜗牛壳一样狭小的房子。葑菲都是菜名，其根略带苦味，人们有因其苦而弃之。《诗经·邶风·谷风》：“采葑采菲，无以下体。”葑菲表示尚有一德可取的意思，葑菲之采指不可因为葑菲根茎苦而连叶子也不采，比喻夫妻相处应以德为重，不能因(...)

相关赏析

⑴双双燕：南宋史达祖自度曲，见《梅溪词》。词咏双燕，即以此为词调名。⑵社雨：春社和秋社时节下的雨。此处指春社时节下的雨。春社，古时一般在立春、立秋后不久两次祭祀土神，春祭称为“春社”，秋祭称为“秋社”。⑶红楼：旧指闺秀女子的居处。盛唐李白《侍从宜春苑奉诏赋》：“东风已绿瀛州草，紫殿红楼觉春好。”晚唐韦庄《长安春》：“长安春色本无主，古来(...)
这小河中的清风明月多么可爱(...)
葛巾自向沧浪濯。朝来洒酒那堪著。高树莫鸣蝉。晚凉秋水眠。
破陆续歇两肘疲童洒扫，烟刺答漏双肩老妪供厨。主人自得其中趣。

作者介绍

慈和 玄宗开元初长安遵善寺尼。《宋高僧传》卷一四收其歌1首，《全唐诗续拾》据之收入。